ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้.... เรากำลังทำเพื่อใคร
ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้.... เรากำลังทำเพื่อใคร
ทุกวันนี้ ทุกอย่างมันช่างดูรีบไปเสียเหลือเกิน ต้องรีบกิน รีบเดิน รีบนอน รีบตื่น ความรีบร้อนต่างๆทั้งหลายเหล่านี้ แม้ว่าดูเหมือนว่ามันจะหลีกเลี่ยงได้ยากในสังคมปัจจุบัน แต่มัน กำลังบั่นทอนสิ่งอันมีค่าในชีวิตของเราไปอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ “เวลา” โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เวลา ที่เราจะได้ “ทบทวน”
ผมลองมาถามคำถามกับตัวเองดู และก็ถามมันไปยังสิ่งต่างๆ ถามไปยังคุณค่าต่างๆในสังคมที่เรากำลังไขว่คว้ากันอยู่ว่า สิ่งต่างๆที่ผม หรือใครๆกำลังทำอยู่นั้น แท้จริงแล้ว “เรากำลังทำเพื่อใคร”
สมองในส่วนของการใช้อารมณ์ของเรา คิด ทำ สรุป ได้ง่าย เร็ว และล่วงหน้า กว่าสมองเราในส่วนของการใช้เหตุผลของเรา เป็นอย่างมาก ดังนั้นการมีเหตุผลของเราในหลายๆครั้ง จึงไม่ได้เกิดขึ้นโดยอิสระอย่างแท้จริง แต่มันจบลงที่ การหาเหตุผลมาตอบสนองกับอารมณ์ ที่เราได้ตัดสินหรือทำมันไป เรียบร้อยแล้ว
สมองในส่วนอารมณ์ของเราเกลียดความเหงา
ความเหงา ความเงียบนั้น ทำให้สมองเรา “ว่าง” จริงๆความว่างนั้นดีต่อสมองของเรา เหมือนคอมพิวเตอร์ที่ต้องหยุดพักบ้าง แต่สมองในส่วนอารมณ์ของเรานั้นไม่ชอบความว่าง เพราะมันชอบทำงานแบบวนซ้ำๆเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง รักยังไงก็ขอให้รักไปอย่างนั้น เกลียดอะไรก็อยากจะเกลียดมันไปอย่างนั้น มันจึงคอยสั่งเราว่า “คุณต้องทำอะไรซักอย่างนะ” ดังนั้น คนที่เกลียดความเหงา จึงทำอะไรที่ไม่ค่อยอยู่สุข ต้องอัพไลน์ เม้นท์เฟส ดูเพส ตลอดเวลา ทุก 5 นาที
ทุกครั้งที่คุณกำลังทำอะไรที่ดูไม่ค่อยเข้าท่า เปลืองเวลา ไม่ได้ตัง คุณกำลังได้รางวัลจากสมองส่วนนี้ รางวัลนี้ทำให้คุณยอมทำงานให้ Line Facebook Pantip แม้จะไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆเป็นตัวเงินกลับมาเลยก็ตาม
สมองในส่วนอารมณ์ของเราชอบความใหม่
ความใหม่นั้น ทำให้สมองเรา “ไม่ว่าง” มันจะทำให้เราได้มีกิจกรรมอันหนึ่งคือ ความตื่นเต้นว่าเรากำลังจะได้ประสบการณ์ใหม่ที่เรายังไม่เคยมีมาก่อน การชอบความใหม่นั้นจำเป็นต่อการสร้างความชอบการเรียนรู้ของเรา แต่มันก็มีผลเสียด้วยเช่นกัน คือมันทำให้เราลืมคุณค่าสิ่งเก่าๆที่ยังมีอยู่ไป
ทุกครั้งที่เรา ซื้อรถใหม่ โทรศัพท์ใหม่ คอนโดใหม่ หุ้นตัวใหม่ แฟนใหม่ ร้านใหม่ เที่ยวที่ใหม่ เรากำลังทำไปเพื่อสมองส่วนนี้ เราหมดเปลืองเงินทองและเวลาเพื่อตอบสนองอารมณ์ในส่วนนี้มากมาย ก็อย่าลืมทำมันไปด้วยการเรียนรู้ ไม่ใช่เป็นไปเพื่ออารมณ์
สมองในส่วนอารมณ์ของเราชอบความปลอดภัย
แม้เราจะชอบความใหม่อย่างไรก็ตาม ความใหม่เหล่านั้นจะต้อง “ปลอดภัยเพียงพอ” ถ้าสมองเราชอบความปลอดภัยมากกว่า เราจะเปลี่ยนแปลงได้น้อยกว่า ถ้าเราชอบความตื่นเต้นมากกว่า เราจะชอบความใหม่มากกว่า เราจะชอบความใหม่ก็เมื่อเรารู้สึกว่ามันปลอดภัยแล้วเท่านั้น ดังนั้น ความไม่ปลอดภัย คือสิ่งที่มีอำนาจสูงสุดในการเขย่าสมองส่วนของอารมณ์ ให้เราทำหรือไม่ทำสิ่งใด
ทุกครั้งที่เราไม่ยอมเปลี่ยนแปลง เรากำลังทำไปเพื่อสมองส่วนนี้ ทุกครั้งที่เราทำสิ่งใดซ้ำๆ มันเป็นไปเพราะสมองส่วนนี้
สมองในส่วนอารมณ์ของเราชอบความรัก
การได้รับความรัก การรู้สึกได้เป็นส่วนหนึ่งนั้น เป็นรางวัลที่สมองในส่วนนี้ต้องการอย่างมากเช่นกัน นอกจากอาหาร น้ำ และอากาศที่ดีในทุกวันแล้ว อย่าลืมว่า เราต้องการ “ความรัก” ที่ดี ทุกวันด้วยเช่นกัน ความรักนั้นไม่สามารถซื้อหาได้โดยตรง แต่มันจะเกิดขึ้นหลังจากที่เราได้ให้ ให้ความรักเราไปกับใครคนใดคนหนึ่งแล้ว ความรักนั้นไม่เกี่ยวกับเหตุผล ดังนั้นมันจะต้องแสดงผ่าน สีหน้า น้ำเสียง และการสัมผัส ไม่ใช่การให้ผลลัพธ์สุดท้ายที่ดีแต่เพียงอย่างเดีว
แต่อย่าลืมนะครับ ว่าแม้คุณจะรักใครๆทั้งหลายในโลก แม้ว่าเขาจะรักหรือไม่รักคุณตอบ มีบุคคลคนๆหนึ่งที่กำลังรอความรักจากคุณด้วย นั่นคือ “คนในครอบครัวของคุณ” และ “ตัวของคุณเอง”
เรามีกันเพียงแค่คนละหนึ่งชีวิต
ชีวิตที่มีเพียงครั้งเดียวนี้ เราจะมีไว้....เพื่อใคร
ความคิดเห็น